Almanca-Türkçe sözlük "knallen"

• patlamak

  knallen <haben | geçmiş zaman „haben“ fiiliyleh.>
  knallen <haben | geçmiş zaman „haben“ fiiliyleh.>

• çarpmak (anAkkusativ | -i hali, belirtme durumu akkoder | veya od gegenAkkusativ | -i hali, belirtme durumu akk -e)

  knallen umgangssprachlich | konuşma diliumg <sein | geçmiş zaman „sein“ fiiliyles.>
  knallen umgangssprachlich | konuşma diliumg <sein | geçmiş zaman „sein“ fiiliyles.>

• fırlatmak

  knallen (≈ werfen) umgangssprachlich | konuşma diliumg
  knallen (≈ werfen) umgangssprachlich | konuşma diliumg